Terörü, bombalamayı, savaşı, ölümü, yaralanmayı, afetleri çocuklarımıza nasıl anlatalım ?
Geçtiğimiz günlerde İzmir’de bir okulda yaşları 7 ile 10 arasında değişen ilköğretim öğrencilerine “Afetler ve Çocuklar” konulu bir sunum yaptım.
Daha sunumun başında şöyle bir soru sordum ?
“- Afet nedir, bilen var mı ?”
Bu soru ile birlikte parmaklar kalktı.
En ön sırada oturan 10 yaşındaki Zeynep’in ilk sorusu şuydu ?
“- Peki bizim okula da bomba atarlar mı?”
Ardından biri daha atladı.
Birol şöyle söyledi:
“- Pazar günü Karşıyaka Çarşı’da bomba patlayacakmış”
Ekin:
“- Pazar günü Karşıyaka’nın basket maçı var. Maça da gelirler mi?”
Ali:
“- Peki, teröristler neden futbol maçlarını sevmiyor ?”
Doğa:
“- Annem bana söyledi. Sakın kalabalık yerlerde beklemeyin diyor”
Server:
“- Bir insan kendisini nasıl patlatabilir ?”
ÇOCUKLARA DOĞRU BİLGİYİ KISA VE ÖZ ANLATMALIYIZ
Terörün ve savaşların gölgesinde doğan, büyüyen çocukların böyle bir ortamda bir çok soru sorması olağandır. Çocuklara sorduğu soru kadar bilgi vermemiz çok önemlidir. İyi niyetle yapılmış ayrıntılı açıklamalar, çocuğun kafasını karıştırmaktan başka işe yaramaz. Sorulan bütün soruları dürüstçe cevaplamalı ve kısa, öz olacak şekilde ne olduğu, nasıl olduğu anlatılmalıdır.
“- Ankara’da büyük bir patlama oldu. Patlamanın şiddetinden pek çok insan zarar gördü. Aralarında ölenler oldu.”
Çocuklarımızın terör ve diğer afetleri kontrolümüz dışındaki kitle iletişim araçlarından öğrenmesi, bu alanda kullanılan dil ve yorumlar nedeniyle uygun olmayabilir.
Onların endişelenmemesi için olayın boyutlarını küçültmek, samimiyetimizin sorgulamasına neden olur. Yaşadığımız terör, büyük bir olaydır ve çocuklarımız da bunu bilmektedir. Sakladığımızı anlamaları, güven sorunu yaratabilir.
Tüm aile bireylerinin, akrabaların, öğretmenlerin ve sınıf arkadaşlarının güvenliği için gereken her önlemin alındığını anlatmak gerekmektedir.
“ Çanım kızım, sana ve ailemize zarar gelmemesi için polis ve güvenlik görevlileri şimdi her zamankinden çok daha dikkatli”
ÇOCUKLARIN SEZGİLERİ GÜÇLÜDÜR; DÜRÜST OLUN
Korkuyorsanız korkunuzu, üzgünseniz üzüntünüzü çocuğunuzla paylaşın. Çocukların bilgi seviyeleri sınırlı olsa da sezgileri güçlüdür. Sizin dürüst davranıp davranmadığınızı anlarlar.
Korkmanın, üzülmenin doğal olduğunu öğrenmesine; anne babasının da zaman zaman böyle hissedebildiğini görmesine izin vermeliyiz.
Çocuklarımız tanıdık olmadığı olayları anne babaları gibi yaşar. Patlayan bomba, ölen ve yaralananlar küçük bir çocuğa çok şey ifade etmez. Anne, babasına bakar. Onlar sakinse, durum kontrol altında demektir. Anne ve baba olayları soğukkanlı izler ve korkusuzca göğüsleyebilirse, çocuklarımız da konuyu sağlıklı karşılayacaktır.
Terör saldırılarından sonra, günlük yaşamda yaptıklarımızı bozmamaya çalışmalıyız. Ders, kurs, antrenman, akraba ziyaretleri, nasıl gidiyorsa, terör saldırılarından sonra da aynı şekilde ve saat diliminde devam etmelidir. Çocuklarımız ancak o zaman işlerin yolunda olduğuna inanabilir.
OKUL VE EV İŞBİRLİĞİ
Ülkemizin bir bölgesinde onbinlerce çocuğumuz evlerinden uzakta yaşam mücadelesi veriyor. Evdeki eşyaları, oyuncakları, yatağı, yorganı, elbiseleri kimbilir ne durumda ? Diğer bölgelerde de terör ve savaş korkusu yaşayan çocuklar var.
Merak ediyorum.
Milli Eğitim Bakanlığı, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı yavrularımız, geleceğimiz, çocuklarımız için ne gibi tedbirler aldı ?
Olayı “dindar gençlik, inançlı çocuk” diye geçiştirecek ve Allaha mı havale edecek yoksa bundan yüzlerce yıl sonra bile etkileri devam edecek konuyu bilimsel ve geleceğe dönük yöntemlerle soğukkanlı şekilde mi ele alacak ?
Bu köşeden Başbakan Ahmet Davutoğlu, liderler Kemal Kılıçdaroğlu, Devlet Bahçeli ve Selahattin Demirtaş’a sesleniyorum:
Sizler, toplum önünde hergün yakından izlediğimiz bireyler olarak çocuklarımıza karşı sorumluluk taşıyorsunuz. Teröre karşı vereceğiniz basit, sade ve kararlı dil çok önemlidir. Söylemlerinizle geleceğimizi aydınlık kılabilirsiniz. Teröre karşı duruşunuzu belirlerken, sizi her yaştan dinleyen olduğunu unutmayın.
Zeynep soruyor:
“Okulumuza bomba atılır mı?”
Bu soruya yanıt verin.
