DEĞİŞİM ŞART
Maksim Gorki şöyle diyor:
Değişimin önemini anlatan çok güzel bir söz.
Başka bir söz de Robert Moses’tan:
Kurultay tartışmalarının yaşandığı CHP’ye uygun değil mi ?
CHP’DE DEĞİŞİM GEREKİR Mİ ?
CHP’de değişim isteği var. Genel Başkan Kemal Kılıçdaroğlu’na oy veren delegeler dahil, artık bir değişime gereksinim olduğu, yüksek sesle dillendirilmeye başladı.
Neden ?
Abdullah Gül’ün çatı adaylığı.
Bir de, bu adaylığa karşı çıkanların tasfiye edilmesi. 24 Haziran 2018 Seçimlerinde önseçim yapılmadığı için, parti örgütünün istediği adaylar değil, yönetime yakın olanlar listelerde yer buldu. Çatı Aday’ın Gül olması fikrine ilk dakikadan itibaren karşı çıkan isimlerinin üstü çizildi. Bu durum, seçim öncesi örgütte ciddi bir rahatsızlık yarattığı gibi, seçimlerde HDP ve İYİ partiye ciddi oranda oy kaymasına neden oldu.
Her seçimde aynı tablo: Oylara sahip çıkabiliyor mu ?
Bunca masraf, bunca emek, gönüllüler, her seçim öncesi verilen sözler. Hepsi boşa gitti. Anayasa referandumu, Başkanlık Hükümet Sistemi oylaması, 7 Haziran 2015, 1 Kasım 2015 seçimlerinde olduğu gibi, 24 Haziran seçimlerinde de sandıklarda yeterli CHP’libulundurulamadı. Oy sayımı sırasında tutulan ıslak imzalı oy pusulaları bilgisayar programına girilemedi. Kurulan, masraf yapılan sistem, her seçimde çöktü. Evet, her seçimde sistem çöktü.
Ülkenin her köşesinde sandık başına en az bir CHP’li dikemiyorsanız, oyları AA, YSK ile eş zamanlı bilgisayara giremiyor ve kaçak olup olmadığını, net verilerle ülkenin önüne koyamıyorsanız, ülkeyi yönetemezsiniz !
CHP Hayır Kurumu değil.
2011 seçimlerinde MHP, 24 Haziran 2018 seçimlerinde de HDP ve İYİ Parti. CHP seçmeni başka partilere oy vermeye alıştı. Üstelik bu alışkanlık öyle bir hale geldi ki, örgütlerde görevli olanlar bile kolayca dillendirip, çevresini de ikna etmeye başladı. Stratejik oy kullanma, başka bir partiyi Meclis’e taşıma, Meclis’in çok partili olması, çok sesli olması gibi kavramlar neredeyse partinin üst düzey yöneticilerinin dahi kolayca savunduğu kavramlar oldu. İktidara yürüyen bir partinin buna onay vermesi düşünülemez.
Sadece Marmara, Ege ve Akdeniz ile olmaz.
24 Haziran 2018 Cumhurbaşkanlığı ve Milletvekili Seçimi sonuçlarına bakıldığında CHP, ülkenin Doğu, Güneydoğu, Karadeniz ve İç Anadolu bölgelerinden beklenen oyları alamadı. Bu bölgelerdeki oylarını artıramadı. Muhalefette olan bir partinin bu bölgelerde yaşanan onca soruna rağmen, neden umut olamadığınıçoktan analiz etmesi gerekmez miydi ?
İktidar alternatifi olamayan bir muhalefet düşünülebilir mi ?
CHP’de değişimin ne kadar gerekli olduğunu gösteren en somut gerekçe budur: İktidar alternatifi olamamak.
7 Haziran 2015 ve 1 Kasım 2015 seçimlerinde CHP, doğru işler yaptı: Ön seçim kararı yerindeydi. Örgütün canlanmasına ve heyecanlanmasına neden oldu. Kadin ve gençlere daha fazla yer açıldı. Ekonomi ağrlıklı projeler kamuoyunda büyük destek buldu. Eleştiren değil, çözüm öneren muhalefet görünümü karşılığını almaya başlamıştı. Bu olumlu gelişmeler ne yazık ki sürdürülemedi.
Toplumun tüm kesimlerini kucaklayacak çalışmalar yapılamadı.
CHP Yönetimi, Atatürk Devrimleri ve sosyal demokrat ilkeler ile halkın mutluluğunu sağlayacağını anlatmak yerine, sağ ideolojiden gelen, miliyetçi, muhafazakar isimlerle yoluna devam etti.
PKK ile arasına mesafe koyan, HDP’nin yerel yönetimlerde başarısız olması ile hayal kırıklığı yaşayan kürt halkı, CHP’yi yanında göremedi.
Fakir fukara, devlet yardımlarına bağlı kalmayı tercih etti; üretip, zenginleşebileceği hayalini kurmasına öncülük edecek CHP’yi yanında göremedi.
SON SÖZ: Değişim şart; değişim başladı.
Colin Wilson’un dediği gibi: Kelebek bir defa kanatlandı mı, bir daha asla tırtıl haline gelmez.
